بیان‌نیوز
حکومت سرپرست طی چند ماه گذشته، چندین فرمان‌هایی را در مورد زنان و دختران افغانستان صادر کرده است و این فرامین، زنان را از حضور در اجتماع منع می‌کند.
سلب تحصیل دختران، منع کار زنان در موسسات غیردولتی داخلی و خارجی، ممنوعیت تفریح در پارک‌های عمومی و سایر موارد دیگری که مربوط به حضور زنان در اجتماع می‌شود، با صدور ۲۰ فرمان ممنوع شده است و البته با توجه به تجربیات یک سال اخیر، این پایان کار نخواهد بود؛ ممکن است که فرمان‌های دیگری نیز صادر شود.
حذف زنان و دختران از ساختارهای جامعه، اوضاع زندگی روزمره‌ی زنان و دختران را به‌شدت متاثر ساخته است و طبق روایت‌ها، زنان و دختران از آینده‌ی‌شان کاملا ناامید شده‌اند.
با توجه به شرایط فعلی، در این‌جا از دختری روایت می‌شود که هم‌زمان در دو دانشگاه(دولتی-خصوصی) دانشجو بوده است. مریم سادات، سال اول دانشجویی‌اش در رشته کامپیوترساینس دانشگاه کابل و رشته‌ی اقتصاد در یکی از دانشگاه‌های خصوصی.
مریم به خبرنگار بیان‌نیوز می‌گوید که او این روزها به‌عنوان دختر بازمانده از تحصیل، طعم تلخ ناامیدی را می‌چشد.«حق سفر، حق کار و حق تحصیل نداریم. آیا نام زندان خانگی را شنیده‌اید؟ من و امثال من که از جمله دختران این سرزمین هستیم، از هرگونه حق و حقوقی محرومیم.»
به گفته‌ی مریم، بیشتر از یک سال می‌شود که زنان و دختران به اجبار از حق کار و تحصیل محروم و مطلقا خانه‌نشین شده‌اند و این مدت تجربه تلخ زندگی خانه‌نشینی را می‌چشند.
مریم همچنان با بیان این‌که هیچ‌کاری ساخته نیست، می‌گوید:«هرچه که حساب هم کنیم جرمی مرتکب نشده‌ایم. غیر از جنسیت‌مان که او هم در حیطه‌ی اختیارات ما نبود.»
در همین حال، شمار دیگری از دختران دانشجو در اعتراض به این محدودیت‌ها، خواستار برداشتن ممنوعیت‌ها از سد راه تحصیل دختران در افغانستان شده‌اند.
آ‌ن‌ها می‌گویند که درب دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی باید براساس اصول و ارزش‌های اسلامی و شرعی، هرچه زودتر باز شوند تا دختران بتوانند که برای رسیدن به آینده‌ی روشن، تلاش کنند.
هم‌زمان با این، اکثر کشورهای جهان و سازمان‌های بین‌المللی در قبال این رفتار حکومت سرپرست مبنی بر حذف زنان از ساختارهای جامعه، واکنش نشان داده و آن را برای آینده با ثبات افغانستان مشکل‌ساز عنوان کردند.
