بیان‌نیوز
فاطمه امیری، فعال اجتماعی
با تغییر نظام سیاسی افغانستان و پایان دوره‌ی بیست ساله نظام جمهوری، این کشور بار دیگر به عقب برگشت و تمامی دست‌آوردهای گذشته و به‌خصوص زنان و دختران این سرزمین با وجود دست‌آوردهای مهم؛ اما تحت تاثیر قرار گرفت و همانند دهه‌ی ۹۰ میلادی مطلقا خانه‌نشین شدند.
با این‌که زنان از ساختارهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی افغانستان حذف شدند، تلخ‌تر از همه حذف دختران از بدنه‌ی نظام آموزشی است که از نخستین و مهم‌ترین اثرات تغییر نظام بود. در فرمان مسوولان حکومت سرپرست، آموزش برای دختران بالاتر از صنف ششم ممنوع شد و از این فرمان که نزدیک به دو سال می‌گذرد، روایت‌های تلخی از دختران دانش‌آموز در رسانه‌های داخلی و بین‌المللی بازتاب یافت.
هرچند ممنوعیت آموزش دختران برای همه‌ی مردم افغانستان شوک‌آور بود، ولی انتظار می‌رفت که این آخرین فرمان در مورد محدودسازی دختران است، اما اندکی نگذشت که دروازه دانشگاه‌ها به روی دختران بسته شد. دیگر امید از احیای بلند آگاهی و توسعه آموزش از میان زنان و دختران برچیده شد.
تعلیق تحصیل دختران افغانستان، واکنش‌های ملی و بین‌المللی را به همراه داشت. در سطح داخلی، از اقشار مختلف جامعه به آن واکنش نشان دادند و این اقدام حکومت سرپرست را مخالف ارزش‌های انسانی و اسلامی دانستند. علاوه برآن، جامعه‌ی جهانی و سازمان‌های بین‌المللی نیز واکنش نشان دادند و از حکومت مستقر در کابل خواستند که از این اقدام صرف نظر کند، اما مقام‌های فعلی به آن پاسخ مثبت ندادند.
از این‌که بگذریم، اقدام دیگر حکومت فعلی که ارتباط مستقیم با اقتصاد خانواده‌ها و توسعه اقتصادی دارد، مساله ممنوعیت کاری زنان در ادارات است. این‌که نظام فعلی به زنان کارمند در ادارات دولتی هنوز حقوق پرداخت می‌کند، کار نیک است، اما ممنوعیت زنان در موسسات، به مشکلات شدید اقتصادی خانواده‌ها و به‌خصوص خانواده‌های بی‌سرپرست افزوده است.
بسیاری از زنان را می‌توان شناسایی کرد که از طریق کار در موسسات، معیشت زندگی اعضای خانواده‌اش را تامین می‌کنند، اما حالا پس از ممنوعیت کاری، در یک بحران شدید اقتصادی مواجه شده‌اند.
با توجه به این اقدامات حکومت فعلی، می‌توان صریح بیان نمود که زنان و دختران ارتباط مستقیم با توسعه و پیشرفت دارند. زیرا مشارکت همگانی افراد و به خصوص زنان نیز بر این فرایند تاثیر به‌سزایی دارند.
در این راستا، تعامل و رفتار جامعه نسبت به زنان، از شاخص های مهم توسعه‌ی اقتصادی و اجتماعی در یک کشور محسوب می‌شود. همین نحوه برخورد، شرایط را برای حضور فعال و موثر زنان و بهره‌گیری از امکانات موجود، تفکر، ابداع و خلاقیت آن‌ها فراهم می‌نماید.
در روایت‌های مختلف آمده که زنان افغان در یک‌صد سال اخیر هرچند به‌دلیل شرایط جنگی و ایجاد بحران‌هایی متعدد با مسایل و محدودیت هایی روبه‌رو بوده‌اند؛ اما در عین حال، در آبادانی، پیشرفت و توسعه کشور نقش سازنده‌ای را ایفا کرده‌اند.
در پایان ایجاب می‌کند که با توجه به نزدیک شدن سال تعلیمی، حکومت سرپرست در تصامیم اخیرش پیرامون زنان و دختران تجدید نظر نموده، دروازه دانشگاه‌ها و مکاتب را به روی دختران بازگشایی کنند.
