پانزدهم اگست(۱)؛ آزاده: پس از دو سال هنوز با ترس و وحشت زندگی می‌کنم
بیان‌نیوز
سکینه ادیب
پری آزاده، فعال اجتماعی و از دختران معترض می‌گوید که دو سال گذشته را در میان انبوهی از اضطراب ترس زندگی کرده و هنوز به شرایط موجود اجتماعی عادت نکرده است.
در این گزارش به زندگی دو ساله‌ی آزاده در حاکمیت مجدد امارت اسلامی پرداخته شده است. پس از فروپاشی جمهوریت در پانزدهم اگست ۲۰۲۱ میلادی و تسلط امارت اسلامی، زندگی زنان و دختران افغانستان در بخش‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی دگرگون شد و آینده‌ی تاریکی بر آن‌ها سایه افگند.
امارت اسلامی طی دو سال گذشته، شرایط سخت‌گیرانه‌ای را علیه زنان و دختران افغانستان وضع کرد و فرمان‌های متعددی را جهت محدودسازی آن‌ها صادر نمود.
ممنوعیت آموزش به‌روی دختران دانش‌آموز، مسدودسازی دانشگاه‌ها به‌روی دختران دانش‌جو، ممنوعیت کاری زنان در ادارات و در آخرین مورد هم ممنوعیت فعالیت آرایشگاه‌های زنانه در سراسر افغانستان از مهم‌ترین اقدامات سخت‌گیرانه‌ی امارت اسلامی علیه زنان و دختران بوده است.
این اقدامات سخت‌گیرانه با مخالفت‌های ملی و بین‌المللی مواجه شد؛ زنان و دختران در این مدت بارها به جاده‌های کابل برامدند و اما در نهایت با خشونت سرکوب شدند و همین‌طور در سطح بین‌المللی، واکنش‌ها را برانگیخت و شماری از کشورهای اروپایی در پیوند به این اقدامات، برخی از مقام‌های ارشد امارت اسلامی را نیز تحریم کردند.
اما این واکنش‌ها و اعتراضات همچنان بی‌نتیجه ماند و امارت اسلامی از سیاست‌های خود عقب‌نشینی نکرد.
در این گزارش به سراغ پری آزاده رفته‌ایم تا زندگی دو ساله‌ای او را مورد ارزیابی قرار دهیم. او با این‌که اجازه نمی‌دهد تصویربرداری کنم و با ظاهر پریشان به تک تک سوالاتم پاسخ می‌دهد. در کنار این، وقتی متوجه صحبت‌هایش هستم، می‌بینم که او به آینده‌ی بهتر زنان و دختران افغانستان هیچ‌گونه امیدواری ندارد.
آزاده می‌گوید که دو سال گذشته با شرایط سخت و در فضای وحشت سپری کرده و تا حتا حاضر نیست که از خانه بیرون برود.
او کوتاه و خلاصه بخشی از زندگی‌اش را روایت می‌کند:«این دو سال شخصا برای من وحشتناک و بدی بود. وقتی‌که از خانه بیرون می‌شوم، حس بدی دارم، به سختی خود را راضی می‌کنم که بیرون بروم و کارهای روزمره‌ام را انجام دهم. وقتی که بیرون می‌شوم شدیدا استرس دارم، ناگزیر می‌شوم با پوششی‌که اصلا دوست ندارم، بیرون بروم»
آزاده از نخستین اتفاق‌اش با نیروی امنیتی امارت اسلامی صحبت می‌کند، درست در شرایطی‌که تازه محدودیت آموزش بر دختران وضع شده و دروازه مکاتب و آموزشگاه‌ها بسته شده است. او صحبت‌هایش را ادامه می‌دهد که وقتی کتاب در بغل داشت، مورد تعقیب نیروی امارت اسلامی قرار می‌گیرد، ظاهرا آن‌ها( سرباز امنیتی) متوجه شده بودند که آزاده در کدام آموزشگاهی درس می‌خواند.
او می‌گوید:«وقتی از آموزشگاه بیرون شدم، کتاب در بغلم بود. نیروهای امنیتی از من پرسیدند که کجا میری، پاسخ دادم که کتاب‌خانه رفته بودم، ولی حرف مرا قبول نکردند و مرا تعقیب کردند تا این‌که آموزشگاهی‌که درس می‌خواندم، را پیدا کردند. بعدا ز چند دقیقه‌ای مدیر آموزشگاه آمد که ماموران امر به معروف آمده و ما در کتاب‌خانه پنهان شدیم.»
بعد از این رویداد، آزاده دیگر در هیچ آموزشگاهی مراجعه نکرده و بی‌خیال آموزش شده است.«به خاطر این موضوع، برای این‌که دیگر تحقیر نشوم، استرس نداشته باشم، از رفتن به آموزشگاه منصرف شدم.»
حضور در اولین اعتراض خیابانی
با اعمال محدودیت‌های آموزشی حکومت سرپرست کابل، نخستین اعتراض خیابانی زنان و دختران از غرب کابل رقم خورد و در اولین اعتراض آزاده حضور داشت. او به خبرنگار بیان‌نیوز، تصویری از حضورش در این اعتراض شریک می‌سازد.
آزاده با بیان این‌که در جریان اعتراضات مورد خشونت و بدرفتاری قرار گرفته، می‌گوید که پس از آن زندگی او بیشتر با ترس و استرس گذشته که ممکن بازداشت شود.
او آینده‌ی زنان و دختران افغانستان را در چنین شرایطی مبهم و تاریک می‌بیند و معتقد است که زنان و دختران افغانستان از سوی جامعه‌ی جهانی به فراموشی سپرده شده است. آزاده در حالی‌که شرایط موجود را غیرقابل تحمل می‌داند، نگران است که شرایط اجتماعی زنان و دختران بدتر هم خواهد شد.
آزاده می‌گوید که هرچند شرایط سختی حاکم شده اما زنان و دختران نه متوقف شوند و نه تسلیم؛ به محدودیت‌ها و قیودات جاری به عنوان یک رخصتی نگاه کنند و از این فرصت، تلاش نمایند تا ظرفیت‌های‌شان را افزایش دهند.
آزاده این چنین معتقد است:«از چیزهایی که منع شده‌ایم، دو سال گذشته را رخصتی فکر کنیم و ظرفیت خود را بلند ببریم. از این رخصتی‌ها خوب استفاده کنیم. بیاموزیم تا متوقف نشویم. اگر امروز زمینه‌ی کار نیست، تحصیل نیست، می‌توانیم آنلاین فعالیت کنیم و آنلاین آموزش ببنیم.»
