بیان‌نیوز
کریمه مرادی
پس از دو سال هنوز از بازگشایی مکاتب دخترانه و دانشگاه‌ها به‌روی دختران دانش‌جو خبری نیست. هرباری‌که مسایل مکتب و دانشگاه سوژه‌ای شبکه‌های اجتماعی می‌شود، اندام نحیف زنان و دختران افغانستان به لرزه می‌آید؛ مثلا آزمون کانکور سال ۱۴۰۲.
نتایج آزمون به گونه‌ی کامل مردانه اعلام شد و هیچ دختری در آن اشتراک نکرده است و این موضوع، پس از دو سال، بار دیگر دختران دانش‌آموز و دانش‌جو را دچار یاس و ناامیدی کرده است.
سحر، دانش‌آموز صنف ۱۱ مکتب است، او می‌گوید که هرباری که خبر باز شدن مکاتب در صفحات اجتماعی منتشر می‌شود با خود دعا می خواند که خبر واقعیت داشته باشد؛ اما با گذشت چند روز نه خبر باز شدن مکتب است و نه احوالش. او دیگر به حرف‌ها و حدیث‌های باز شدن مکتب‌ها اعتماد ندارد.
خانواده‌ی سحر زمینه آموزش‌های آنلاین مهیا نمی‌تواند، زیرا شرایط اقتصادی خوبی ندارد و به همین دلیل سحر اکنون خیاطی‌که به صورت رایگان است، می‌رود.
سحر می‌گوید که مجبور شده که به خیاطی برود، هرچند هرگز به خیاطی علاقه نداشته است. او درس خواندن و داکتر شدن دوست داشت اما به‌دلیل این‌که روزی دستش به کسی دراز نشود، خیاطی یاد می‌گیرد تا بتواند از درآمد آن زندگی‌اش را دنبال کند.
از سوی هم طاهره، دانش‌آموز صنف نهم مکتب بود، قرار بود که طاهره به صنف ۱۰ ارتقا پیدا کند، اما مکاتب به روی دختران بسته شد.
او امید وار بود که پس از بسته شدن مکتب‌ها در آینده‌های نزدیک دوباره باز شود و طاهره می توانست به صنف دهم ارتقا پیدا کند. وی روزهای خیلی سختی پشت سر گذرانده، افسردگی و ناامیدی این روزها امید خود را از باز شدن مکتب‌ها قطع کرده و گوشه‌نیشن شده است.
طاهره آرزو داشت در آینده نویسنده شود، قرار بود در همین سال او آمادگی امتحان کانکور بخواند: «اگر طالب نمی‌آمد مه امسال آمادگی کانکور می‌گرفتم، اما حالا هم مکتب از ما گرفت و امتحان کانکور دوسال از درس و تعلیم و ارتقا به صنف بالاتر از ما گرفت.»
هرچند او پس از بسته شدن مکاتب کورس‌های آنلاین انگلیسی، ریاضی پیش می‌برد، اما نمی‌تواند مانند مکتب به صنف بالاتر ارتقا کند. برادر طاهره درقسمت درس‌های آنلاین به طاهره کمک می‌کند اما طاهره می‌گوید: « انگیزه‌ام روز به روز پایین شده می‌رود، در کناری این‌که برادرم در درس‌ها کمک می‌کند اما مکتب رفتن کامیابی در پوهنتون از جمله آرزوهایم است، تنها از طریق همین مکتب برآورده می‌توانستم.»
طاهره خیلی خوش‌شانس باشد که خانواده‌اش از نعمت کمپیوتر، تلفون و انترنت برایش مهیا کرده است، او تمام برنامه‌های آموزشی کمپیوتری در کمپیوتر می‌آموزد اما متاسفانه اکثریت خانواده‌ها به‌دلیل اقتصاد بد، این زمینه برای دخترانش مهیا کرده نمی‌تواند، آنان تنها امید با سواد شدن فرزندانش مکتب می‌دانند.
این خانواده‌ها از حکومت امارت اسلامی می‌خواهند که در سال جاری مکتب‌ها را به روی دختران باز کند تا آنان هم بتواند مانند برادرش کنار هم درس بخواند.
دو سال قبل به تاریخ ۱۷ سپتامبر حکومت اسلامی طی یک فرمان، تمام مکاتب دخترانه را به روی دختران دانش‌آموز مسدود کرد. با این که این عمل طالبان با واکنش‌های شدید ملی و بین‌المللی روبرو شد، اما تا اکنون که دو سال از این تصمیم حکومت امارت اسلامی گذشته است، هیچ نرمش و انعطافی در رفتار آن‌ها مبنی بر بازگشایی مکاتب دخترانه به وجود نیامده است.
