رضوانه حسینی
بیان‌نیوز – شماری از مدافعان حقوق زن افغانستان در یک نشستی در مقر سازمان ملل‌متحد، تعامل جامعه‌ی جهانی با طالبان را زیر سوال بردند و گفته‌اند که در قبال سیاست‌های حاکمان کابل هیچ‌گونه فشاری اعمال نشده است.
فاطمه گیلانی و فوزیه کوفی، اعضای هیات مذاکره‌کننده دولت پیشین افغانستان، ناهید سرابی و اصیلا وردک از مدافعان حقوق زن افغانستان روز سه‌شنبه(۲۲ حوت) در مقر سازمان ملل‌متحد در امریکا در یک نشست خبری در خصوص وضعیت زنان افغانستان صحبت کردند.
فوزیه کوفی در این نشست خبری، پالیسی جامعه‌ی جهانی در قبال طالبان را زیر سوال برد و گفت که طی دو سال گذشته هیچ‌گونه فشاری بر طالبان وارد نشده است.
او افزود: «در هفته‌ی ۴۰ میلیون دالر به آن‌ها(طالبان) داده می‌شود و درا ین مدت طالبان بیش از یک هزار دیدار با دیپلمات‌های جهان داشته است. کشورهای منطقه روابط عادی‌شان را برقرار کردند.»
این مدافع حقوق زن به وضوح بیان کرد که طی دو سال گذشته تعامل جهان با طالبان مانند یک «عشق یک طرفه» بوده است؛ زیرا در این مدت جامعه‌ی جهانی همواره به طالبان پیشنهاد داشته است.
رشد اقتصادی وابسته به بازگشایی مکاتب و دانشگاه‌ها
از سوی هم، ناهید سرابی یکی دیگری از مدافعان حقوق زن گفت که سیاست‌های طالبان، زندگی شخصی و عمومی زنان را متاثر کرده و این سبب عدم توسعه‌ی اقتصادی افغانستان شده است.
به گفته‌ی سرابی، زنان و دختران با عدم امنیت غذایی روبرو هستند و نیز، درصدی استخدام زنان در دفاتر و ادارات از ۱۱ درصد در سال ۲۰۲۲ به شش درصد در سال ۲۰۲۳ کاهش یافته است.
او همچنان رشد اقتصادی افغانستان را در حاکمیت طالبان پرسش‌برانگیز عنوان کرد و افزود: «طالبان ادعا دارد که امنیت بهتر شده است، اما چرا بیشتر بودجه اداره این گروه بالای امنیت به مصرف می‌رسد و بخش دیگر به فراموشی سپرده شده است؟»
این مقام سابق دولت افغانستان هشدار داد تا زمانی‌که دروازه‌های مکاتب و دانشگاه‌ها بر روی دختران بازگشایی نشود، افغانستان به وضعیت اقتصادی مناسب نخواهد رسید، زیرا هیچ زن تحصیل‌کرده وجود ندارد که در بخش‌های اقتصادی فعالیت کند.
در همین حال، فاطمه گیلانی در این نشست خبری اظهار کرد که سفارت‌های فعال در کابل هفته‌وار با مقام‌های طالبان دیدار دارند و لازم است که با نمایندگان جامعه‌ی مدنی نیز دیدارهایی داشته باشند.
وی از طالبان خواست که دروازه‌های مکاتب دختران را بازگشایی کنند.«برای من بسته کردن دروازه مکاتب برای دختران دقیقا مثل این است که من روزه بگیرم و کسی به زور غذا به دهنم بگذارد یا اگر بخواهم نماز بخوانم کسی در مقابل بی‌ایستد و نگذارد.»
