بیان‌نیوز
کوین ویتکرافت، فرزند پدری بسیار ثروتمند، تمام عمر خودش را صرف گردآوری مجموعه‌ی عظیمی از یادگارهای دوران نازی کرده است. از تانک و موترهای زرهی تا اسباب و اثاثیه شخصی هیتلر و مقامات بلندپایه رژیم او. مجموعه‌ی ویتکرفت که عظیم‌ترین مجموعه یادگارهای دوران نازی به شمار می‌آید، در تمام این سال‌ها، در خفا و تحت مراقبت شدید، در املاک شخصی ویتکرافت نگهداری شده است. اما حالا صاحب آن‌ها به فکر عمومی‌کردن این دل‌مشغولی تاریک است. روزنامه‌نگار گاردین در سفری به خانه‌ی این مجموعه‌دار شرحی از این یادگارهای تاریک ارائه کرده است.
الکس پرستون، روزنامه‌نگار گاردین
منبع: ترجمان
وقتی کوین پنج‌ساله شد، پدر و مادرش هدیه‌ی تولدی غیرعادی به او دادند: یک کلاه‌خودِ گارد حمله‌ی آلمان نازی که گلوله خورده بود و روی گوش‌هایش نشان رعد و برق داشت. او خودش مخصوصا این را خواسته بود. سال بعد هم در یک حراج ماشین که در شهر مونت‌کارلو فرانسه برگزار می‌شد از پدر مولتی‌میلیونرش خواست برایش یک مرسدس بخرد: همان مرسدس جی‌فور که هیتلر سال ۱۹۳۸ در مناطق سودِتِن‌لند [در چکسلواکی سابق] سوار می‌شد. تام ویتکرافت آن را نخرید و پسرش تا خانه بی‌وقفه گریه کرد.
وقتی ویتکرافت پانزده‌ساله شد، پولی را که مادربزرگش به‌عنوان هدیه تولد داده بود، خرجِ سه دستگاه جیپ متعلق به جنگ جهانی دوم کرد که از جزایر شِتلند بهدست آمده بودند.
سپس خودش آن‌ها را تعمیر کرد و به قیمت هنگفتی فروخت. او با درآمد حاصل از این فروشْ چهار موتر و دیگر یک تانک خرید. ویتکرافت، پس از ترک تحصیل در شانزده‌سالگی، مدتی برای یک شرکت انجنیری در شهر لِسترشِر کار کرد و سپس در شرکت ساختما‌ن‌سازی پدرش مشغول به کار شد. او اوقات فراغتش را به گردش در مناطق جنگیِ طوفان‌زده در اروپا و شمال آفریقا می‌گذراند و به‌دنبال قطعات تانک‌ها و پیداکردن موترهای نظامی بود تا برای تعمیر و بازیابی به خانه ببرد.
ویتکرافت اکنون پنجاه‌وپنج‌ساله شده و طبق «فهرست ثروتمندان ساندی تایمز» ۱۲۰ میلیون پوند ثروت دارد. او در لسترشر ساکن است و آن‌جا از مجموعه دارایی‌های پدر فقیدش محافظت می‌کند و بر مدیریت پیستِ مسابقه‌ی دونینگتون پارک و موزه‌ی موتر (که مالکش هم هست) نظارت دارد. اما بزرگ‌ترین دل‌مشغولی‌اش در زندگی چیزی است که خودش آن را «مجموعه‌ی ویتکرافت» می‌نامد که عظیم‌ترین مجموعه‌ی موترهای نظامی آلمان و یادگارهای دوران نازی به شمار می‌آید. این مجموعه بیشتر در خفا و تحت مراقبت شدید نگهداری می‌شود، در هزارتوی ساختمان‌های صنعتیِ متعلق به ویتکرافت نزدیک شهرک مارکت هاربورو، یا داخل خانه‌هایش در لسترشر، یا مناطقی مثل شارِنت در جنوب غربی فرانسه و دره‌ی موزل در جنوب غربی آلمان. ارزش مجموعه‌ی ویتکرافت به‌صورت رسمی ثبت نشده است؛ اما برخی برآوردها ارزش آن را بالای ۱۰۰ میلیون پوند تخمین می‌زنند.
ویتکرافت مردی است درشت‌هیکل، آرام و اسطوره‌ای در دنیای مردانه و کلارکسونیِ دل‌مشغولی‌های تاریخی و نظامی. در میان گروه‌های اینترنتیِ علاقه‌مند به جنگ جهانی دوم، از مجموعه‌ی ویتکرافت با احترام اما درگوشی حرف می‌زنند – گنجینه‌ای تقریباً افسانه‌ای از جواهرات نظامی. ویتکرافت که مدت‌ها مایل نبود آرشیو عظیمش از مصنوعات نازی‌ها را به نمایش عمومی بگذارد، اکنون درِ گنجینه‌اش را محتاطانه به روی مخاطبان بیشتری می‌گشاید. برای این منظور وب‌سایتی راه‌اندازی کرده که به‌سختی بالا می‌آید و در آن تعدادی ماشین نظامی از موزه‌ی موتر خود را به نمایش گذاشته است.
از آن روز که ویتکرافت برای اولین‌بار کلاه‌خودِ گارد حملۀ آلمان نازی را هدیه گرفت تاکنون، زندگی او با دل‌مشغولی‌اش نسبت به یادگاری‌های نظامی آلمان شکل گرفته است. او در جست‌وجوی اقلامی که بتواند به مجموعه‌اش اضافه کند به سراسر دنیا سفر کرده، به فرودگاه‌های نظامی دوردست رفته، مسیرهایی بسیار مبهم را دنبال کرده و در پی اشیای تاریخی وارد ماجراجویی‌های هولناکی شده است. خودش قبول دارد که میل شدیدش به گردآوری دیوانگی خاصی است که خواسته‌های دوستان و خانواده را کنار زده است. ژان بودریار، نظریه‌پرداز فرانسوی، در جایی اشاره می‌کند که جنون جمع‌آوری معمولاً بین «پسرانِ در آستانۀ بلوغ و مردان بالای ۴۰ سال» دیده می‌شود. به‌گفته‌ی او، چیزهایی که ما گردآوری می‌کنیم معمولاً حقایق ژرف‌تری را آشکار می‌کنند.
تام، پدر ویتکرافت، که کارگر ساختمان و اهل کَسِل دونینگتون بود، مثل یک قهرمان از جنگ جهانی برگشت. هنگام برگشت، همسرش لِنچن، مادر ویتکرافت، نیز همراهش بود. اولین‌بار او را از روی برجک تانک دیده بود، وقتی که با تانک وارد روستای محل زندگی همسرش در کوهستان هارتس در ساکسونی سفلی شد. او در دوران رونقِ بازسازیِ پس از جنگ صدها میلیون پوند به جیب زد، سپس بقیه عمرش را صرفِ ارضای علاقه‌ی خود به موترها کرد. او پیست دونینگتون پارک را مدیریت کرد و با افراد سرشناسی همچون آیرتون سنا و خوان مانوئل فانخیو [از قهرمانان فرمول یک] هم‌پیاله شد. برای خودش تیم مسابقه تشکیل داد – با نام ویتکرافت ریسینگ – و بزرگ‌ترین مجموعه‌ی موترهای مسابقه را در دنیا به وجود آورد.
