گزارش ویژه بیان‌نیوز از وضعیت دانش‌آموزان دختر در افغانستان؛ «روحیه ما ویران است»
بیان‌نیوز
گزارشگر: علی حسینی
در هفدم سپتامبر سال ۲۰۲۱ میلادی، درست فقط چند ماه پس از حاکمیت مجدد امارت اسلامی بر افغانستان، دروازه‌های مکاتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم مسدود شد.
هرچند مسدود شدن مکاتب به روی دختران دانش‌آموز، واکنش‌های ملی و بین‌المللی به همراه داشت و جهان یک صدا این تصمیم حکومت سرپرست کابل را محکوم کردند، اما این واکنش‌ها بی‌نتیجه بود و تاثیری بر بازگشایی مکاتب دخترانه نداشت.
صدور فرمان رهبر امارت اسلامی فقط به دانش‌آموزان دختر محدود نماند، بلکه دامنه‌ی آن به دانشگاه‌های افغانستان و سازمان‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی نیز کشانیده شد.
پس از ممنوعیت آموزش دختران در مکاتب، دختران دانش‌جو نیز از فراگیر تحصیل منع شد و زنان نیز از کارکردن در ادارات ممنوع شدند.
خبرنگار بیان‌نیوز در خصوص پیامدهای تطبیق این ممنوعیت‌ها با دانش‌آموزان دختر و آموزگاران مصاحبه کرده است. آن‌ها می‌گویند که اعمال محدودیت‌های آموزشی تاثیر جدی بر روح و روان دانش‌آموزان دختر و آموزگاران در مکاتب گذاشته است.
دانش‌آموزان و آموزگاران مکاتب به خبرنگار بیان‌نیوز گفته‌اند که پس از این محدودیت‌ها نمی‌توانند برای یادگیری درس‌ها همانند گذشته رابطه برقرار کنند.
ام‌البنین میرزایی، دانش‌آموز صنف ششم در یکی از مکاتب دولتی کابل است که می‌گوید آرزو داشت در آینده داکتر شود، اما حالا دیگر آرزوی ندارد و اطمینان ندارد که آیا مکاتب باز می‌شود یا خیر.
ام‌البنین همچنان می‌گوید که دختران نیز همانند پسران ظرفیت و توانایی دارند که در راستای پیشرفت و توسعه کشورشان سهم بگیرند، اما عدم بازگشایی مکاتب، دختران را بیشتر از هر زمان دیگری، افسرده کرده است.
او از حکومت می‌خواهد که هرچه زودتر دروازه مکاتب را به روی دختران باز کنند.
نرگس یکی دیگری از دانش‌آموزان دختر صنف ششم است که می‌گوید انتظار دارد تا ختم این دوره‌ی تعلیمی، دروازه مکاتب باز شود.
به گفته‌ی این دانش‌آموز، حکومت سرپرست کابل نیاز دارد که برای پیشرفت و آینده‌ی با ثبات افغانستان، دروازه مکاتب را باز نماید، زیرا بدون آموزش دختران، جامعه‌ای به رفاه و آسایش دست نمی‌یابد.
در همین حال، سمیرا یکی از آموزگاران به خبرنگار بیان‌نیوز می‌گوید:«دخترم در مکتب درس می‌خواند، اما حالا مکتب نمی‌رود. روحیه‌اش ناآرام است و از خودم هم ناآرام است.»
این آموزگار صریح بیان می‌کند که محدودیت‌های آموزشی بر دختران، تاثیر شدید منفی بر خانواده‌ها گذاشته است و آموزگاران تلاش دارند که روابط درست درسی با دانش‌آموزان برقرار کنند، اما چنین چیزی صورت نمی‌گیرد.«شاگردان روحا ناآرام است و نمی‌توانیم روابط خوب برقرار کنیم. وقتی دختران درس نخوانند، روحیه معلم خراب می‌شود. در هر خانه دو یا سه دختر از درس بازمانده است.»
او با ابراز نگرانی در صحبت‌هایش اضافه می‌کند که هنوزهم دیر نشده تا دختران به مکاتب باز گردند و اگر مکاتب به موقع بازگشایی نشوند، دختران آینده‌ی خوب و درخشان نخواهند داشت.
ماه‌گل صمیمی، یکی دیگری از آموزگاران است. دخترش که صنف یازدهم مکتب بود، حالا با روحیه‌ی ویران خانه‌نشین است.
او در صحبت‌هایش می‌گوید که تقریبا از هر خانواده، دختری از مکتب باز مانده است و این امر، تاثیر منفی بر خانواده‌ها گذاشته است.
ماه‌گل با بیان این‌که فقط محدودیت‌های آموزشی بر خانواده‌ها تاثیر منفی نگذاشته است، ابراز داشت که چالش‌های اقتصادی، عدم اشتغال‌زایی برای جوانان نیز خانواده‌ها را آسیب‌پذیر کرده است.
این آموزگار گفت:«در این شرایط تمام مردم به فکر روزگار است. اکثر پدران و مادران بیکار شدند. جوانان بیکار هستند و به این فکر هستند که به خاطر کار کجا روند و مسافرت‌های خطرساز را در پیش می‌گیرند. در چنین شرایطی، روح و روان همه و به خصوص شاگردان خراب است.»
با این حال، حکومت سرپرست کابل ممنوعیت آموزش دختران را به گونه‌ی کامل رد نمی‌کنند، اما مقام‌ها می‌گویند برای این‌که سیستم درسی و نظام تعلیمی مطابق به شریعت اسلامی عیارگردد، مکاتب تعطیل شده است.
